اولین چیزی که لازم است سوار مبتدی درک و به آن فکر کند قدرت حیرت انگیز و جثه عظیم اسب یا پونی در مقایسه با خود اوست.
عقل سلیم حتی بی تجربه ترین سواکار می فهماند که رابطه میان او و مرکبش به هیچ وجه نمی تواند بر پایه زور آزمایی باشد چرا که اگر چنین باشد، در هر شرایطی اسب برنده است.
پس به عنوان یک سوار، شما همواره به همکاری اسب نیازمندید و به این ترتیب توافق همکاری شما و حیوان به صورت یک امر متقابل در می آید.
بخش عمده ای از رمز و راز مربوط به برخورد و نزدیکی موفقیت آمیز با اسب – حال چه این نزدیکی از روی زین باشد چه از روی زمین – در این نهفته است که انسانی که پا به عرصه همکاری گذاشته است آرام و در عین حال دارای اعتماد به نفس باشد؛ به این ترتیب پیش از آنکه عملا اقدام به سوار شدن بکنیم، بسیار لازم و ارزنده است تا وقت بگذاریم و به کار کردن با اسب و اصولا با نزدیکی به آن عادت کنیم.
اکثر مراکز پرورش اسب پیشنهاد شما را برای کمک کردن در کارهای اصطبل با کمال میل می پذیرند و این برای شما فرصت خوبی خواهد بود که بتوانید به اسب عادت کرده و در کنار آن احساس آرامش کنید.
اسب موجودیست که اگر با او مطمئن، با حس اعتماد به نفس و به صورت مثبت رفتار شود بسیار خشنود و راضی می شود. برعکس اگر طرفش عصبی، دودل و نامطئن باشد این احتمال وجود دارد که حیوان عصبی و بی قرار شود. پس به یاد داشته باشید با اسب همیشه قاطع و محکم ولی در عین حال منصفانه رفتار کنید تا همواره بداند که چه کاری را از او انتظار دارید. این وظیفه سوار کار است که به اسب بیاموزد چه کاری شایسته و چه کاری ناشایسته است.
تربیت اسب بر پایه همان اصولیست که تربیت هر حیوان دیگر ایجاب می کند.هرگاه حیوان آن کاری را که از او خواسته شده انجام دهد، تشویق می شود و هرگاه انجام ندهد به آرامی توبیخ می شود.
این موضوع بسیار حیاتی است که مربی در آنچه می خواهد همشیه یکنواخت باشد و مرتباً تغیر رای ندهد؛ همچنین این منصفانه نیست که دست در گردن اسب بیندازید، بغلش کنید و او را ببوسید و در همین حال اگر حیوان تکانی خورد و بر حسب اتفاق پای شما را لگدکرد، او را کتک بزنید چرا که خود شما باعث ایجاد چنین شرایطی شده اید. مطمئن باشید اگر شرایط به گونه ای بود که اسب می توانست پای شما را لگد نکند هرگز این کار را نمی کرد.
صدای شما ارزنده ترین وسیله ارتباطی شما اسب است. اسب از لحن و تن صدای شما تشخیص می دهد که آیا شما خشنود هستید یا نه؛ پس شما می توانید با صدایتان به اسب بفهمانید رفتارش درست بوده است یا خیر.
فرمان های شما باید واضح و ساده باشند، اگر اسب مرتکب خطائی شد تنها یک “نه” محکم کافیست که به او خطایش را بفهمایند؛ داد و بیداد طولانی هم حیوان را گیج میکند و هم خود شما را از نفس می اندازد، پس هر چه ساده تر “نه” برای وقتی که خطا می کند و “آفرین” برای وقتی که درست عمل می کند. بیشتر افراد فراموش می کنند وقتی از حرکت اسب خوشنود می شوند ، او را به یک آفرین مهمان کنند.
اسب ها هم مانند انسان ها دارای خلق و خو و شخصیت های متفاوت هستند و بنابراین همه اسب ها با همه انسان ها به یک طریق ارتباط برقرار می کنند. اسبی که خلق تند و تیز دارد و عصبی است احتمالا با فردی که دارای همین خصوصیات روحیست خوب کنار نمی آید -چنین اسبی با فردی که خلق و خوی آرام تری دارد راه می آید. یک فرد برون گرا گاه می تواند اعتماد اسبی را که خجول و آرام است به خوبی جلب کرده و او را وادار به کار و فعالیت کند.
برگرفته از مای هورس
