شهرتی که اسب های مینیاتوری دارند که با نام مینی نیز شناخته می شوند بیشتر از حتی سوارکاران است و ظاهر جذاب و تحسین برانگیز و خلق و خوی مهربان و شیرینی که دارند بین علاقه مندان به اسب طرفداران بیشتری دارند.
اسب های مینیاتوری قد های کوتاهی داشته و می توان گفت بسیار اجتماعی هستند.
ناگفته نماند که این اسبها نیز همانند اسبهایی که قد نرمالی دارند نیاز به مراقبت و نگهداری خواهند داشت.
تاریخچه پیدایش اسب های مینیاتوری
اسب های مینیاتوری یا پونی به عبارتی در طی قرن ها با جفت شدن انتخابی طیف وسیعی از پونی ها از جمله پونی شتلندی را به وجود آورده اند.
پیدایش این اسب ها در اروپا از دهه ۱۶۰۰ آغاز شده و به دلیل ظاهر جذاب و جدیدی که داشتند در بین اشراف بیشتر محبوبیت داشتند.
در اواخر دهه ۱۸۰۰ نیز کم کم وارد آمریکا شدند و در این حال نیز در معادن به کار گرفته می شدند.
چند دهه زمان برد تا اسب های مینیاتوری بتوانند جای خود را در بین مردم آمریکا پیدا کنند.
در دفاتر انجمن اسب نژاد مینیاتوری آمریکایی و دفتر ثبت اسب مینیاتوری آمریکایی نام اسب های مینیاتوری ثبت شده است.
این اسبها وزنی بین ۱۵۰ الی ۳۰۰ پوند دارند.
مناسب کسانی است که به دنبال یک همدم و همراه هستند نه افرادی که برای سوارکاری دنبال اسب هستند.
ساختار بدنی بسیار کوچک ولی عضله ای دارند و نسبت بدنی بسیار مشابهی با اسب های بزرگ خواهند داشت.
پرورش اسب های مینی و کاربرد آنها
اسب های مینیاتوری با سایزهای جدیدی پرورش پیدا کردند اما بعدها کاربردهای زیادی برای آنها پیدا شد.
در ابتدا بیشتر به دلیل جثه ی کوچکی که داشتند برای کار در معدن در فضاهای تنگ استفاده شدند.
بعدها به عنوان همدم برای قشر ثروتمند ارزش پیدا کردند.
امروزه بیشتر از این اسب ها به عنوان همدم و همراه استفاده می شود اما برخی نیز این اسب ها به به ارابه یا سورتمه می بندند تا آن را بکشند.
برخی از مسابقاتی که مینی ها در آن شرکت می کنند :
اسب سواری، راهنمایی کردن اسب(توسط کودک)، دویدن همراه با موانع، و پرش
اسب های مینیاتوری به عنوان اسب های درمانی نیز استفاده می شوند.
به عنوان حیوانات راهنما، به افرادی که نقص بینایی و شنوایی دارند کمک می کنند.
آن ها بخاطر متانت و طبیعت با محبت شان می توانند حمایت عاطفی خوبی به افراد ارائه دهند .
رنگ و اندازه و نژاد اسب های مینی
اسب های مینیاتوری یا مینی با وجب دست ها اندازه گیری می شوند.
اسب هایی که بیشتر از ۸.۵ وجب باشند جزو اسب های مینیاتوری به حساب نخواهند آمد.
در مقابل نیز باید گفت :
دفتر ثبت اسب مینیاتور آمریکایی دو بعد از این اسب ها را شناسایی می کند:
بعد“A”:
بعد مینی هایی که۸.۵ وجب(۳۴ اینچ) یا کمتر قد دارند، .
بعد” B”:
مینی هایی که در بین دامنه ی ۸.۵ تا ۹.۵ وجب (۳۴ تا ۳۸ اینچ) قرار دارند.
به طور میانگین ، اسب های مینی بین ۱۵۰ تا ۳۵۰ پوند وزن دارند.
اسب های مینی در هر رنگ و طرحی وجود دارند.
به صورت تک رنگ و یا متشکل از رنگ و لکه های سفید و شکل های مختلف دیگری از این اسب ها دیده شده است.
این اسب ها یال و دم پرپشتی دارند و می توان گفت پوشش آنها ضخیم تر از اسب هایی با اندازه نرمال خواهد بود.
پونی ها در واقع درشت هیکل هستند و پاهای کوتاهی دارند اما اسب های مینیاتوری سایز کوچکی داشته و بسیار ریز تر می باشند.
از لحاظ اندازه آنها شبیه سگ هایی هستند که کمی بزرگتر می باشند.
این ویژگی از اسب های مینی برای افرادی که فضای بزرگی برای نگهداری از اسب های معمولی ندارند گزینه بسیار خوبی خواهد بود.
نظافت از اسبهای مینی
بهتر است از یک شانه، برس و خلال سم برای اسب تان استفاده کنید تا آلودگی ها و چیزهایی که لای سم گیرکرده را پاک کنید.
سعی کنید یک نعل بند که متخصص سم اسب های مینی است پیدا کنید تا از سم آن ها نگهداری کند.
وضعیت سلامتی در اسب های مینی
این اسبها مستعد چندین معضل سلامتی هستند:
یکی از آن ها ، جهش کوتوله هاست که می تواند چندین عارضه ی سلامتی را ایجاد کند، که به طور ژنتیکی تمایل دارد در اسب های مینیاتوری بروز پیدا کند.
بسیاری از دفاتر ثبت اسب اکنون سعی می کنند از تولید مثل اسب هایی که ژن این بیماری را دارند جلوگیری کنند.
این اسب ها ممکن است از لحاظ ژنتیکی زایمان سخت داشته و مشکلات دندانی نیز داشته باشند.
روی هم بودن دندانها آنها را مستعد ابتلا به بیماری کولیک نیز می کند.
اسب های مینی مستعد چاقی هستند.بیشتر افرادی که عادت دارند به اسب های بزرگتر غذا بدهند باید در غذا دادن به این مینی ها نهایت احتیاط را داشته باشند.
