عقب ماندن از حرکت اسب (ساق ها به سمت جلو متمایل میشوند): این یکی از اشتباهات جدی به شمار می آید زیرا وقوع این اشتباه، با نشستن بر پشت اسب (انداختن وزن روی کمر اسب) و محدود کردن اسب از قسمت دهان او همراه است.
این عمل باعث از بین رفتن روحیه ی علاقه و اشتیاق اسب نسبت به پرش میشود و تجربه و تصویر ناخوشایندی از پرش را در ذهن او به وجود می آورد و در مجموع اسبتان از پرش زده میشود.
از دلایلی که میتواند باعث عقب ماندن سوارکار از حرکت اسب شود،می توان به آن اشاره کرد که:
اسبی که شما برای پرش انتخاب کرده اید از انرژی بالایی برخوردار است و یا در مقایسه با شما و سطح سواریتان، بسیار قوی تر است. به طور مثال، زمانی که در حال پریدن از مانع های صحرایی یا cross-country هستید، اگر گام اسبتان سریع و یا متناسب با مانع نباشد، میتواند باعث عقب ماندن شما از حرکت اسبتان شود.
عقب ماندن سوار از اسب را میتوان در مسابقه های صحرایی واضح تر از سایر رشته ها مشاهده کرد. همچنین این اتفاق میتواند زمانی رخ دهد که به جای آنکه سوار پاشنه های خود را پایین و پاهایش را زیرش بکشد، بالا تنه اش را به جلو متمایل و زانو و ساق هایش را منقبض کند که با انقباض ساق، پاشنه ها نیز با سمت بالا می آیند.
طریقه ی اصلاح این مشکل:
اسب خود را یورتمه کشیده ببرید و نیم نشست را ابتدا در یورتمه و سپس در چهارنعل تمرین کنید. این تمرین بسیار خوب و موثری برای کمک به بالا بردن تعادل شماست. با اسبی که فکر میکنید با تجربه است و برای پرش مناسب تر است، پرش را آغاز کنید. (زیرا اسبی که به آن اطمینان کامل داشته باشید، این امکان را به شما میدهد که در طول پرش ذهن خود را آزاد کرده و بر روی کارتان بیشتر تمرکزکنید).
زمانی که اسبتان روی مانع درحال اوج گرفتن است، تصور کنید که روی زین ننشسته اید و به وسیله ی پاهای خودتان درحال اوج گرفت روی مانع هستید. اگر فکر می کنید که اسبتان بیش از اندازه انرژی دارد، میتوانید از نیم توقف و حرکات انتقالی برای کنترل بیشتر اسب خود استفاده کنید.
قوز کردن روی مانع
هنگامی که شما در حین برخاست اسب، ضربه ای محکم و ناگهانی را با بدن خود وارد میکنید، باعث میشود که نشستتان بیش از حد به جلو بیفتد. در این صورت بالا تنه شما بیش از انداره به گردن اسبتان نزدیک خواهد شد. با انجام این حرکت، به جای آنکه به اسبتان اجازه دهید که زاویه شما را ببندد و در نقطه جهش منایب اوج بگیرد، او را در وضعیتی قرار میدهید که برای پرش دو چندان تلاش کند و انرژی مصرف کند.
قوز کردن روی مانع باعث ایجاد اختلال در حرکت اسب میشود و او را عجول و عصبی میکند.عقب ماندن سوار از حرکت اسب در هنگام اوج گرفتن نیز باعث ایجاد اختلال در حرکت اسب میشود. در نتیجه اسب برای برخواستان باید بسیار تلاش کند. پرش با رکاب های بسیار بلند میتواند به رفع این مشکل کمک کند.
طریقه ی اصلاح این مشکل:
طول رکاب ها را بررسی و درست کنید. این تمرین به شما کمک میکند که حین اوج گرفتن اسبتان روی مانع سواری متعدل تری را تجربه کنید. با انجام این تمرین میتوانید این مشکل را حل کرده و تاثیرات آن را مشاهده کنید.
روی حفظ نگاهتان به سمت مانع پیش رو تمرکز کنید و حرکت اسب را احساس کنید.نشست خود را آزاد کنید زیرا مفاصل اسب به او این اجازه را میدهد که زاویه شما را ببندد و نشست شما را در عمق زین بیندازد.
بیرون دادن نفس در هنگام اوج گرفتن نیز میتواند به شما آزادی غیر ارادی را بیاموزد. به این معنا که هنگام اوج گرفتن روی مانع بدن شما خود را آزاد میکند و این آزادی را به اسب نیز منتقل میکند. این تمرین از منقبض شدن بازوها و ساعد که منجر به خم شدن بیش از حد کمر (قوز کردن) و نزدیک شدن بدنتان به گردن اسب میشود جلوگیری میکند.
پرش با کمری که گود افتاده
پرش با کمری که گود افتاده کنترل مفصل لگن به ران در نتیجه کنترل تعادل را دشوار می سازد. گود افتادن کمر زمانی رخ میدهد که سوار جلوتر از حرکت اسب حرکت کند یا نگاهش به سمت پایین باشد.
این حرکت (گود افتادن کمر) حرکتی است که مفصل لگن به ران در آن سفت، منقبض و قفل میشود. این انقباض ممکن است باعث شود به جای آنکه شما در هنگام اوج گرفتن به درستی نیم نشست کرده و به اندازه کافی خم شوید، روی رکاب ها بایستید، جلوتر از حرکت اسب حرکت کنید و به سمت جلو شیرجه بزنید. پرش با کمری گود افتاده ممکن است باعث درد در آن ناحیه شود.
طریقه ی اصلاح این مشکل:
سواری با نشستی عمیق و ستون فقراتی نرم و کمری صاف را تمرین کنید نیم نشست را تمرین کنید و از هل دادن بالا تنه و کمر خود به هنگام اوج گرفتن روی مانع خودداری کنید.
کمر کشیده: صاف بشینید و کمر خود را نیز صاف و به صورت عمود نگاه دارید. سپس از قسمت مفصل لگن به ران بدون آنکه در ناحیه ی کمر قوز کنید و خم شوید. نگاهتان را به سمت بالا حفظ کنید. نشستتان را از عقب زین به سمت جلوی زین هل بدهید و به وسیله استخوان های نشستتان در عمق زین قرار بگیرید.
انجام مکرر این تمرین، از ضربه زدن و بالا و پایین پریدن نشست به هنگام بلند گام برداشتن اسب جلوگیری میکند. در کنار انجام تمرینات گفته شده، تمرینات ساده ژیمناستیکی به هنگام سواری نیز میتواند به شما کمک کند که در هنگام سواری، کمر و پشت خود را صاف و به طور عمود نگاه دارید و برای خم شدن به جای کمر از مفصل لگن به ران استفاده کنید.
اختصاصی ” ایران هورسی” -مترجم: سوگند غفاری
برگرفته از نشریه دنیای اسب – متن کامل را می توانید در شماره 35 ” دنیای اسب” بخوانید
ترجمه کتاب: The United States Pony Club
Manual Of Horsemanship
