یک اسبدار باید کیفیت علفی را که اسبش در طول فصل بهار و تابستان از آن تغذیه می‌کند را بهبود بخشد و اصلاح کند. اولین قدم در بهبود مرتع، هرس کردن علف‌های بلند است.
اگر دقت کرده باشید محل چرائی که در آن مدت‌های طولانی، صرفاً اسبها چرا کرده باشند، در برخی قسمت‌ها به صورت علفزار و در برخی نواحی به صورت سفت و سخت درمی آید در ناحیه علفزار، علف‌ها بسیار نزدیک به هم روئیده‌اند ودائماً توسط چریدن برداشته می‌شوند و ناحیه سفت هم ناحیه ایست که در آن چرائی صورت نمی‌گیرد و مدفوع اسبها ریخته شده است.
هرس کردن می‌تواند منجر به کاهش درصد ناحیه سفت و سخت و به همان نسبت افزایش محوطه قابل چریدن گردد. به بیان دیگر مواد دفعی اسب باید به طور روتین از چراگاه خارج شود. زیرا این مواد عامل انتقال کرم‌ها از یک اسب به اسب دیگر ویا به خود اوست.
البته جمع آوری مواد دفعی مخصوصاً در هوای سرد و بارانی کار خوشایندی نیست ولی حائز اهمیت است و دلیل دیگری که ما را ملزم به پاک کردن محل چراها در طول زمستان می‌کند این است که برخی تخم کرم‌ها می‌توانند برای مدت طولانی به صورت نهفته در مدفوع باقی بمانند و هنگامی که هوا کمی گرم تر شد، فعال شوند.
مواد شیمیایی که بتوانند تخم کرم‌ها را در مرتع از بین ببرند وجود ندارد. ولی همانطور که در آینده خواهید خواند گله گاو و گوسفند می‌توانند با چریدن خود بسیاری از کرم‌های اسبها را از میان بردارند. کشاورزان به منظور برداشت محصول بیشتر و بهتر، در زمان‌های معینی از مواد از بین برنده علف‌های هرز استفاده می‌کنند.
اسب داران هم به ندرت از این مواد استفاده می‌کنند ولی غالباً طرز استفاده صحیح از آنها را نمی‌دانند. کودها مواد محرک بسیار خوبی برای رشد علف‌های مصرف شده زمستانی، در فصل بهار می‌باشند.
در نبود آنها رشد این علف‌ها به مدت زمان طولانی تری نیاز دارد. خورده شدن کودها توسط اسب، زیانی به همراه ندارد و با بارش باران این کودها از روی گیاهان شسته شده و به درون خاک می‌روند.
کودها فقط قادرند تولید فلف‌های جوان و آبدار را تحریک کنند و قادر به تأثیر گذاری روی ساقه‌های فیبری مسن نیستند. پس بدین ترتیب دو نوع علف در چراگاه خواهیم داشت و با کوددهی به زمین اسب دچار تغییر رژیم غذایی خواهد شد. این تغییر باید همانند تغییر رژیم از یک غذا به غذایی دیگر، به تدریج صورت گیرد، تا در ضمن آن باکتری‌های روده اسب خود را با شرایط جدید سازگار کنند.
باکتری‌های موجود در روده بزرگ اسبها از سلولز موجود در علف تغذیه می‌کنند. بهترین منبع تغذیه‌ای آنها فیبرهای مسن هستند. با کوددهی به زمین علف‌های تازه حاوی آب فراوان در دسترس اسب قرار می‌گیرد، که مزه بهتری از علف‌های مسن سال گذشته دارند.
گاهی باید محوطه چرای حیوان را موقتاً محدود کرد. این کار با کاهش دادن محوطه در دسترس حیوان و یا با اصطبل کردن او انجام می‌گیرد. به عنوان مثال هنگام استفاده از مواد علف کش این کار باید حتماً صورت پذیرد. زیرا این مواد سمی‌اند و عملکرد اغلب آنها در سطح گیاه و یا با ورود به بافت‌های آن انجام می‌گیرد و بر خلاف کودها که با بارش باران به درون خاک شسته می‌شوند، اینها در روی زمین باقی می‌مانند.
تولید کنندگان این مواد شیمیایی، باید دقیقاً نسبت‌های محلول ودستورالعمل مصرف را روی ظروف بنویسند و همچنین مدت زمان منع مصرف از محل چرا پس از استفاده ماده شیمیایی را نیز قید نمایند.
در بسیاری از این نوع تولیدات شیمیایی به زیان بار بودن ماده برای گاو و گوسفند توجه شده است ولی در این بین موادی هم هستند که در مورد مصرف آنها به اسب هم توجه شده است که شما باید برای از بین بردن علف‌های هرز زمینتان به دنبال چنین موادی باشید.
پس به عنوان یک نکته مهم و قابل توجه می‌توان گفت که پس از مصرف هرگونه ماده از بین برنده علف‌های هرز، باید مدت زمانی از حضور حیوان در چراگاه جلوگیری کرد. این زمان در شرایط آب و هوایی گرم که رشد گیاه بسیار کند صورت می‌گیرد، طولانی تر از شرایط آب و هوایی مرطوب است.
چون در ناحیه مرطوب با بارش بیشتر، این مواد، سریع تر از سطح گیاه شسته می‌شوند. گیاهان کهنه نیز سمی تر از گیاهان زنده‌اند و هنگامی که این گیاهان با ماده شیمیایی از بین می‌روند، باید هرچه سریع تر قبل از چریدن از چراگاه جمع آوری شوند، زیرا اسبها علاقه وافری به خوردن اینگیاهان مرده دارند و در کل بهتر است که پس از مصرف علف کش ها، به علت حضور بقایای شیمیایی در گیاهان، تا مدت زیادی از چریدن حیوان در آنجا جلوگیری کنیم.
مسئله مهم حضور میوه و درختان بلوط در منطقه در دسترس اسب است. شما باید این درختان و میوه‌های ریخته شده از آن را از منطقه خارج کنید. زیرا اسب با مصرف آن دچار مسمومیت می‌شود
