سندرم های رفتاری غیر عادی و یا عادت های نابهنجار در خوردن غذا، دسته ای از رفتارهای غیر عادی را تشکیل می دهند که دارای اشکال متفاوتی هستند. اطلاعات موجود در ارتباط با علل سندرم رفتارهای غیر عادی، مرتبط با دهان و یا در ارتباط با سندرم های رفتاری فروبری غذا، کامل نیست.
اختلال های رفتاری در برخی موارد، در نتیجه از دست رفتن ساختار خوراک و یا شکل خوراک است، و در بعضی موارد نیز به طور مشخص خوراک و خوراک دادن، ارتباطی به ایجاد این رفتارهای غیر عادی ندارد.
در اکثر موارد، این اختلال ها ارتباط بسیار نزدیکی با تحریک کننده های موجود در محیط های نگهداری حیوان دارند. در تعدادی از اشکال این نابهنجاری ها، حیوانات تمایل و گرایش زیادی به انجام رفتارهای تقلیدی پیدا می کنند.
رفتارهای مربوط به غذا خوردن در اسب، شامل جست و جو برای پیدا کردن غذا، اخذ غذا، جویدن، نرم کردن و سپس بلعیدن غذا است. در اسب ها اضطراب، یک عامل ایجاد کننده رفتارهای غیر عادی مرتبط با دهان در طول مدت زمان غذا خوردن است.
در سیستم های جدید مدیریت پرورش و نگهداری اسب، غذا و خوراک، اغلب از نظر مواد غذایی سرشار، ولی از نظر ساختار و یا مقادیر مواد خشبی، ضعیف است.
برخی خوراک ها، حجم بسیار کمی دارند و برای مدت کمی در دهان جویده می شوند. هنگامی که اسب ها برای مدت طولانی، بدون داشتن هیچ گونه تمرین و فعالیت بدنی مناسب، در اصطبل قرار می گیرند، این رفتارها روند رو به افزایش به خود می گیرد.
رایج ترین و مهم ترین این رفتارهای غیر عادی، گازگیری است. اسبی را گازگیر می گویند که عادت کرده است دندان های پیشین فک بالایی خود را بر روی چیزی سفت و محکم قرار دهد و هوا را بمکد و معمولاً به طور مشخصی از خود صدای دندانقروچه ایجاد کند. تمامی رفتارهای غیر عادی دهانی در اسب، دارای خصوصیات ویژه ای برای خود اسب هاست.
در گذشته، معتقد بودند که عادت های غیر عادی مربوط به خوردن غذا، فقط هنگامی ظاهر می شود که کمبودهای غذایی وجود داد. این نوع اختلالات رفتاری در بعضی موارد، به علت کمبودهای مواد مغذی است و البته، در بعضی موارد نیز به طور مشخص نشان داده شده است که نحوه ی خوراک دادن، عملاً هیچ ارتباطی با به وجود آمدن این رفتارهای غیر عادی ندارد.
در بعضی موارد نیز مشخص شده است که محدودیت های شدید برای حیوان، به عنوان یک عامل استرس زا، آسیب شناسی این سندرم ها را بر پایه ی واسطه های شیمیایی ایجاد می کند. در اسب ها، سندرم های پاتولوژیک مرتبط با دهان، قابل اهمیت هستند و در یک دسته از رفتارهای غیر عادی پیچیده قرار می گیرند، که دارای تظاهرات متفاوت هستند. این تظاهرات رفتاری می توانند به شکل کلی در یک مجموعه قرار گیرند.
اما رفتارهای غیر عادی در هر حیوان و در هر گروه سنی، متفاوت است. این سندرم ها، با نحوه ی ایجاد محدودیت های طولانی مدت برای حیوان از یک طرف، و کاهش تحریکات پیرامونی از طرف دیگر، همراه اند.
در ضمن، برخی از این سندرم ها، مانند گازگیری آخور و مکیدن هوا نیز قابلیت ترکیب با یکدیگر را دارند. در این مثال، وابستگی بین فعالیت دهانی غیر عادی و رفتار هضمی غیر عادی، پایه و اساسی عصبی دارد. بعضی از حیواناتی که این رفتارها را از خود نشان می دهند، ممکن است بیش از یک رفتار غیر عادی دهانی – هضمی را در زمان های مختلف (از یک زمان تا زمان دیگر) بروز دهند….
ادامه دارد
