شما کمتر محدویت اسب دارید. خیلی سوارکارا فقط یک یا دو حق انتخاب دارند. این حق انتخاب کنار مزیت، معایبی هم نداره؟ همین مساله خواست اسپانسر‌ها و توقع‌شون برای بودن اسب خودشون تو مسابقه.
چرا. همین طور که گفتم همین قهرمانی. شما تو خیلی از مسابقه‌ها اسبت آماده نیست برای اون رده، البته حق انتخاب همیشه چیز بدی نیست اما استثنا هم داره و گاهی استثنا چیز بدی واقع می‌شه. شما وقتی یه دونه داشته باشی مجبویری ولی وقتی حق انتخاب داری شرایط بهتره. قهرمانی برای من اتفاق خوبی نبوده تا الان. این مساله چیزیه که باید باهاش جنگید.
شما برخلاف مربی‌تون آقای شریفی که درساژ مسابقه رو دوست ندارند در چند تست شرکت کردید. چرا ادامه دار نشد؟
من درساژ رو دوست دارم. هیجانی برای من نداره ولی خب دوستش دارم. ازش لذت هم می برم. ولی خب یه وقتایی یه آدم‌هایی در راس هستند که به هر حال آدم فاصله می‌گیره دیگه. یه موقع برای درساژ داشتن انگیزه ایجاد می‌کردند و جذابیت بود. وقتی جذابیت نباشه بچه‌ها فاصله می‌گیرن و وقتی بچه‌ها فاصله بگیرن دیگه مسابقه‌ای نیست.
تحلیل تکنیک و سبک چند سوار برجسته‌ی دنیا به سبک خودتون.
خب هر سواری که زیباتر بشینه یا شو قشنگ‌تری بده به نظرم سوار قشنگ‌تری هست. همیشه یک شدن نیست. من دوست دارم یک بشم ولی دوست دارم در کنارش شو هم بدم اما یک شدنم خیلی دوست دارم. این سلیقه‌ای یه. یه نفر اهنینگ رو دوست داره یه نفر کریستین آهلمان رو دوست داره یا اسکات براش رو. مارکوس اهنیگ با اسبش اخت می‌شه. شما مزاحمتی از ایشون برای اسب نمی‌بینی. کسی که تو اون ارتفاع داره شو می‌ده خب خیلی خوبه. شاید یه کارایی می‌کنه که کسی نمی‌بینه. شاید خیلی وقتا اتفاق خوب هم براش نیفته و تو رنکینگ نباشه اما همیشه اهنینگ شو خوبی می‌ده. یکی از سوارهایی که من خیلی دوستش دارم و هم شو خوب می ده و هم نتیجه می‌گیره. کریستین آهلمانه.
ادامه ی این مطلب را در مجله شماره یازده بخوانید.
برای دیدن بخش قبلی مصاحبه با رامین شهابی کلیک کنید.
