مهم‌ترین و رفیق‌ترین اسب زندگی‌تون الان کجاست؟
رفیق ترین اسبم الکسیسه و صاحبش آقای مهندس عمرانی هستند. این اسب الان در دوران استراحته و داره به ما کره می‌ده و زندگی طبیعی و آروم و نرمالی داره. من هر روز که باشگاه می‌رم اول باهاش صحبت می‌کنم. این اسب یه اسب عجیب و ستاره و دوست داشتنی بود برای من.
خودتون چه نظری درباره تکنیک سواری‌تون، نشست تون، روش ارتباط گرفتن و آموزش و بازآموزی اسب‌تون دارید؟ شما با کره کار می‌کنید یا ترجیح می‌دید اسب آماده رو در اختیار بگیرید و با اون مسابقه بدید؟
هر سوارکاری دوست داره با بهترین اسبش بره تو مسابقه. اما شرایط هم خیلی مهمه. من با توجه به شرایطی که دارم برنامه‌ریزی می‌کنم و تصمیم می‌گیرم. من اگه اسب ضعیف دارم سعی می‌کنم ضعفش رو بشناسم و باهاش کار کنم تا به اون تعادلی که می‌خوام برسونمش و اگر نیاز باشه از آدمای باتجربه هم کمک می‌گیرم. اما این برام مهمه که هیچ وقت کار اسبمو به کسی دیگه نمی‌دم. اسبی که من باهاش مسابقه می‌رم هیچ وقت دست رایدر و کارگر نمی‌دم که اونا سوار شن و من بعد یکی دو روز سوار شدن اسبو ببرم مسابقه. من از صفر تا صد باید با اسبم کار کنم و برم مسابقه. من با اسب خام و کره هم خیلی کار کردم و خیلی هم نتیجه گرفتم و شده که اسب خام رو هم تا قهرمانی پیش بردم. این لذتش خیلی بیشتره و اون اسب هم زمیان بیشتری با آدم می‌مونه. من سعی کردم همیشه ایده‌آل سوار شم. سعی کردم همیشه سواری خوبی رو نشون بدم تا این که نتیجه خوبی بگیرم. این برام خیلی مهمه که سلامت اسب حفظ بشه. هیچ وقت زیر مانع کاری نمی‌کنم که اون اسب بی خطا در بیاد. من عاشق فیلم گرفتن از پارکور خودم هستم. دوست دارم فیلم خودمو ببینم. من تمام تمرین‌هامو با کمک شاگردام ضبط می‌کنم از صفر تا صد و تو این حس بی خطا رفتن به چشمم نمیاد. من دنبال تکنیک خیلی خوب و بالانس خیلی خوب بالای مانع هستم. کمترین کمک به اسب و بهترین حرکت. این حس رو وقتی داشته باشی خب طبیعی یه که دنبال اینی که تماس خوب داشته باشی، باسکول خیلی نرم داشته باشی و همه چی به اندازه باشه. این برام خیلی مهمه. (خنده) البته من نباید در مورد خودم نظر می‌دادم این اشتباهه!
ادامه ی این مطلب را در مجله شماره پنج بخوانید.
برای دیدن بخش قبلی مصاحبه با بنیامین اژدر افشار کلیک کنید.
