می‌تونی به لحاظ فنی خودت و محمد رضا برادرت رو مقایسه بکنی؟ و در مورد تفاوت و رفتارهای کاری هم صحبت کن.
محمد رضا سبک بازیش با من خیلی فرق داره. من سبکم تکنیکی‌یه و محمد رضا کلاسیک. محمد رضا بازی رو آروم می‌کنه و ضربه‌های بلند می‌زنه و بازی بدون ریسکو انجام می‌ده چون تو ضربه‌ی بلند ریسک کمتره. این سبک قدیمیه که تو ایران داره بازی می‌شه.
همه جای دنیا بازی می‌شه این سبک چوگان بر مبنای پاس‌های بلند و جاگیری طراحی شده.
این چوگان بر مبنای چوگان هندیکاپ پایین‌تره. در بازی هندیکاپ بالا مساله فرق می‌کنه و سبک بازی ریسکی و مدرن‌تره. تو این سبک بازی من با بازیکنای دیگه درگیر می‌شم و با پاس‌های کوتاه و کنترل توپ و بر اساس جدا نشدنش از خودم عمل می‌کنم. این یعنی من ممکنه توپ رو از دست بدم و این بستگی به یارم و میزان اعتماد اون هم داره. کسایی که مثل من بازی می‌کنن هندیکاپ هشت تا ده دارند و این که من از اونا این سبک رو یاد گرفتم با دیدن فیلم و گاهی بازی کنارشون. این سبک ها تو بازی‌های مختلف کاربردش فرق داره. یه بازی نیاز به بازی کلاسیک داره و یه بازی سبک تکنیکی احتیاج داره.
به نظرت می‌خوای تو این سبک بمونی یا بازی کلاسیک رو هم دوست داری تجره کنی؟
من همین امروز تو بازی دوستانه با آرژانتین چون شماره چهار رو بازی می‌کردم و تو پست دفاعی بودم بازی کلاسیک انجام دادم چون تیم حریف می‌خواست بیاد تو کار هجومی و مجبور به استفاده از تکنیک شون بودند. می‌خواستند دریبل بزنن و فول و پنالتی بگیرن و خیلی چیزای دیگه و من باید بازی رو خراب می‌کردم.
آیا تو خونه‌ی شما حرفی جز چوگان زده می‌شه؟
بله حرف می‌زنیم. در حد دو سه جمله در روز. یک بازی چوگان یک هفته تو خونه‌ی ما ادامه داره و تموم نمی‌شه. من برادرم، پدرم، محمدرضا در مورد بازی تا مدت‌ها صحبت می‌کنیم.
ادامه ی این مطلب را در مجله شماره هشت بخوانید.
برای دیدن بخش قبلی مصاحبه با امیررضا بهبدی کلیک کنید.
