چرا تو گنبد دارن اسب با خون وارداتی تولید میکنند و رکورد و کیفیت و بدن کرههاشون خیلی شرایط بدی نداره؟
یعنی شما میگی کورس ما با دنیا برابره؟
نمیگم برابره ولی فاصلهمون این قدر نیست که تو اسب پرشی خارجی و تولید داخل هست.
خب اون تولید رو ما هم میتونیم داشته باشیم. ما هم میتونیم تا یه ارتفاعی باشیم. البته الان که دقت میکنم میبینم هیکل اسبای کورسی اروپا با این ور خیلی فرق نمیکنه. ولی تو پرشی شما یه تولید اینجا انجام بده هیکلش با اون ور خیلی فرق داره. گنده نمیشن اسبا.
خب تو شمال نمیشه این کارو کرد؟
شاید. به هر حال اگر این کار از امروز شروع بشه ده سال دیگه میشه نتیجه گرفت. باید وام سنگین بگذارند تو این ورزش سرمایهگذاری بکنند تا بتونیم نتیجه بگیریم. اما این مساله یه نکتهی دیگه هم داره فقط تولید نیست. تو اروپا یه سری سوار خیلی خوب هستند که مسابقه نمیرند. فقط برنامهشون اینه که روی کره کار کنن. ما میخوایم کره پرورش بدیم، ترین هم بکنیم، شاگرد مبتدی هم ببریم مسابقه، خودمون هم بپریم رده بالا. خب سخته. اون سوارهایی که گفتم تو اروپا با یه حقوق خیلی پایین اسب رو یورتمه، چهار نعل میدن و میارن بالا. ما نه اون شرایط رو داریم نه طاقت شو. ما البته تلاش میکنیم به اونها برسیم کشورهای آسیایی دیگه هم دارن این تلاش رو میکنن. بیشتر اونا با پولشون این کارو میکنن. ما هنوز اسپانسرهای قوی نداریم. قطریها داشتند تو المپیک نتیجه میگرفتند، عربستان نتیجه گرفت. تو ایران این قدر پول هیچ وقت هزینه نشده.
البته یه نکته هم هست که اسب کورسی سریع به نتیجه میرسه.
بله. زود به نتیجه میرسه زود هم تموم میشه. تو هجده ماهگی شروع میشه تو چهار پنج سالگی تموم میشه. تو اسب پرش تو چهار سالگی کار تازه شروع میشه.
ادامه ی این گفتگو را در مجله شماره دوازده بخوانید.