امیررضا وارد بازی چوگان بشیم. تو در چه پستی بازی می‌کنی و در مورد تقسیم ناحیه‌های زمین و کارایی و ویژگی چهار پست بازی چوگان برای ما صحبت کن.
من برای جام جهانی پست شماره چهار رو بازی کردم و بازیکن دفاع بودم. آخرین بازیکنی که بازی رو جمع و پخش می‌کنه و نگه میداره و دوباره به جریان می‌اندازه. من البته همیشه سه رو دوست دارم و بازی می‌کنم. شماره سه مرکز تیمه و جلو و عقب و تمام بازی رو پوشش می‌ده و بازی سازی می‌کنه، توپ جمع کردن، پاس دادن، گل زدن. باید بهترین بازیکن باشی که شماره سه رو بازی کنی. شماره یک که فصل قبل بازی کردم وظیفه‌ام فقط گلزنی بود باید از همه موقعیت‌ها برای گلزنی استفاده می‌کردم و کاری می‌کردم که تیم مقابل فلج بشه.
معین شکوهی. رو می‌تونیم بگیم که بازیکن ها با یک شروع می‌کنند و به تدریج و با تجربه بیشتر به عقب بر می‌گردند؟
بله. من از یک شروع کردم و به چهار رسیدم. وقتی من بچه بودم شماره یک بازی می‌کردم و سعی می‌کردم شماره چهار رو بگیرم و طبق اون یارگیری و تمرین کردم و به همین ترتیب شماره‌های دیگه رو. این که یه بازیکن تو یه پست بهتر هست اما سلسله مراتب پست‌ها باید رعایت بشه.
تو پسر بسیار آروم و مهربونی هستی فکر نمی‌کنی روحیه‌ات با جنگ و مبارزه و برتری طلبی تضاد داشته باشه؟
نه. ما یه مسابقه داشتیم و می‌خواستیم بازی کنیم. جلوی من پدرم و برادرم بازی می‌کردند. مربی آفریقای جنوبی به من گفت وقتی می‌ری داخل زمین نه پدرت نه برادرت نه دوست و آشنا هیچکسی رو نباید بشناسی، توی زمین همه چی تمومه. میای بیرون، خانواده و دوست و رفیق بر می‌گردن سر جای خودشون.
ادامه ی این مطلب را درمجله شماره هشت بخوانید.
برای دیدن بخش قبلی مصاحبه با امیررضا بهبدی کلیک کنید.
