عده‌ای معتقدند شما یکی از خوش‌نشست ترین سوارکارهای ایران هستید و عده‌ای دیگر سواری شما رو خشک و مکانیکی می‌دونند. در این مورد توضیح بدید.
این سلیقه ایه. یه مربی سلیقه‌اش اون بوده. بله. من یه مدت یه کم خشک بودم. ولی الان مدتیه سعی می‌کنم خشک نباشم. همیشه من با اسب رابطه‌ی خوبی داشتم.
بعد از مدت‌ها سواری با کت فیروزه‌ای با کت قرمز وارد قهرمانی کشور شدید و دو بار امتناع کردید چرا؟
به کت قرمز که مربوط نیست. (خنده) من همون سال سه تا اسب خیلی آماده تو اصطبل داشتم. سه تا اسبی که روشون برنامه ریزی کرده بودم که
بیارم تو قهرمانی بپرونم. اسبها آماده بودند و شرایط خیلی خوب بود. خب گاهی بعضی از اسپانسرها از این شرایط خوشحال نمی‌تونن باشن، من اون اسب رو خیلی اتفاقی سوار شدم با اون اسب یک هفته قبل از قهرمانی شروع کردم به تمرین. خب این بعضی وقتا اتفاقه. اون اسب رو تا حالا سوارش نشده بودم؛ اسبی بود که تا حالا مسابقه‌ی خوبی نپریده بود. اسبی باید می‌رفت قهرمانی کشور که می‌تونست پنج راند راحت باشه و بدنش پتانسیل اون مسابقه‌رو داشته باشه. پینته می‌تونست بره ولی خب فشار بود. چرا باید برای یه مسابقه اسبی که می‌تونه سه چهار سال برنده تو ارتفاع بالا باشه، تموم بشه؟ یعضی وقتا ما می‌تونیم به یه اسب زور بگیم ولی تا چه حد؟ به چه قیمتی؟ به قیمت سلامتی اسب؟
ادامه ی این مطلب را در نسخه کامل مجله شماره یازده بخوانید.
