اگر شما هم در طی سوارکاری دچار حادثه وخیمی شده باشید ممکن است تجربه سوارکاری برای شما به دو بخش تقسیم شود: قبل از حادثه و بعد از آن! پیش از حادثه، هیچ مشکلی با سواری نداشتید و کاملا راحت به سوارکاری می پرداختید.
هر روز بی صبرانه منتظر بودید تا وقت ورود به زمین فرا برسد و ببینید شما و اسبتان امروز به چه اهداف جدیدی می توانید دست پیدا کنید.
شاید چندین سال سواری کرده بودید و سوارکاری را جزئی از شخصیت خودتان می دانستید. حتی تصورش هم دور از ذهن بود که روزی سوارکاری را کنار بگذارید.
اما اکنون، پس از حادثه، حتی از رفتن به سمت اصطبل هم واهمه دارید: دیگر از سوارکاری خوشتان نمی آید و به نظر می رسد دیگر نمی توانید آن اعتماد بنفس و توانایی گذشته را دوباره به دست بیاورید. به همین سادگی!
بسیاری از سوارکاران دیگر نیز درست مثل شما به چنین حوادثی گرفتار شده اند اما دوباره به دنیای سواری بازگشته اند و نه تنها از سوارکاری لذت می برند بلکه حتی حرفه ای تر از قبل نیز به سواری مشغول شده اند.
در واقع این پیشرفت به این خاطر است که شخص پس از حادثه متوجه می شود که قابلیت سواری را نباید دست کم گرفت. علاوه بر این، سوارکاران عموما در تقسیم اهداف بزرگ به هدفهای کوچکتر مهارت بیشتری پیدا می کنند و می آموزند که هر موفقیت کوچکی در این مسیر را قدر بدانند.
ترسی که در این حالت تجربه می کنید حالتی کاملا عادی است که پس از وقوع هر حادثه ای پدید می آید. بسیاری از افراد معمولا همین حالت را در دوره پس از یک حادثه تصادف با ماشین، شکستن پایشان در اسکی، یا حتی افتادن از نردبان تجربه می کنند.
تفاوتی که در تجربه سوارکاران وجود دارد این است که سوارکاری نیاز به دو موجود زنده دارد که ایمنی هر یک وابسته به دیگری است. اسب شما باید بداند که شما مطمئن هستید و می تواند به شما اعتماد کند و بداند که او را به جای نا امنی هدایت نمی کنید. اسبها حیواناتی بسیار حساس هستند.
همین حساسیت باعث می شود که اسبها شریک فوق العاده ای برای درساژ به شمار بروند؛ اما در عین حال همین حساسیت است که باعث می شود اسب به هر نشانه ترسناک جزئی واکنش نشان دهد. زبان بدن شما، حالت چهره شما و لحن صدایتان همگی نشانه های واضح و روشنی برای اسب به شمار می روند که بر اساس آنها می تواند به میزان اطمینان شما پی ببرد.
در اینجا نکاتی را درباره اسب سواری به شما یادآور می شویم که می تواند به شما کمک کند بر ترستان از سوارکاری غلبه کنید و دوباره به این دنیای پر از هیجان و شادی بازگردید. کافی است نکات زیر را بخوانید و به ترتیب انجام دهید:
نکته 1: به خودتان فرصت بدهید:
گاهی اوقات ممکن است بی رحم ترین منتقد ما، خودمان باشیم. یک نفس عمیق بکشید، راحت باشید و به خودتان آرامش و اعتماد بنفس بدهید تا این مرحله را به انجام برسانید. این اعتماد بنفس و قاطعیت شما بوده که شما را به باز کردن این صفحه برای خواندن در اینترنت ترغیب کرده است:
نکته 2: سطح راحتی خود را پیدا کنید:
هنوز شرایط یا مکانهایی وجود دارد که در آن با اسبتان راحت هستید. این مکان می تواند هرجایی باشد. می توانید سواری را به صورت پرش از موانع بسیار کوچک یا سواری با سرعت کم تجربه کنید. حتی ممکن است احساس کنید که فقط با تیمار کردن اسبتان راحت هستید. یا ممکن است لازم باشد که مدتی با یک اسب دیگر تمرین کنید؛ شاید یک اسب مسن تر و با تجربه تر بیشتر به شما احساس امنیت بدهد.
در این مرحله، هرچه که باشد، راحت ترین حالت خود را پیدا کنید و از همانجا کار را شروع کنید. آنقدر آن را انجام دهید و تکرار کنید و تکرار کنید تا آنقدر برایتان خسته و کسل کننده شود که دیگر نخواهید آن را ادامه دهید. در این حالت شما این آمادگی را خواهید داشت که بسیار آرام و تدریجی مرحله دشوارتر را آغاز نمایید.
سپس در هر مرحله ی دشوارتر کار آنقدر بمانید تا کاملا با آن احساس راحتی کنید. زمان گذاشتن و کار کردن روی هر مرحله تا زمانی که در آن کاملا راحت شوید و برایتان عادی شود بی نهایت اهمیت دارد؛ به این خاطر که باید این مراحل در حافظه ی شما جایگزین حوادث گذشته شود – تصاویر جدید باید جای تصاویر بد گذشته که مدام در ذهن شما می چرخد را بگیرد.
اگر به سرعت پیش بروید و هر نوع ضربه و شکست را تجربه کنید، زمانی که برای بازگرداندن اعتمادتان لازم است بسیار طولانی تر می شود. این از جمله استثنائات زندگی است که در آن هرچه کندتر بروید زودتر به مقصد می رسید. (ادامه دارد)
