استفاده از نماد اسب بالدار در هنر ایرانی سدههای میانه چندان معمول نبوده است، این ظرف سرامیکی که پیشینهای بیش از نهصد سال دارد در دوران امپراتوری سلجوقی ساخته شده است.
در این دوره با وجود آنکه سلجوقیان ایران و فاطمیان مصر رقابت مذهبی و فرهنگی تنگاتنگی با یکدیگر داشتند، شاهد نمونههایی از نمادهای رایج مصر در هنر ایرانی به خصوص سرامیک سازی هستیم و دلیل آن میتواند خاستگاه مصری تکنیکهای سرامیک سازی ایرانی در این دوره باشد.
استفاده از ترکیبات سیلیسی در سفالگری که به سرامیک استحکام بالاتری بخشیده و به سازنده امکان ظرافت بخشی بهتری میداد اولین بار در مصر ابداع گردید و در ایران و عراق امروزی نیز رواج یافته و به اوج شکوفایی رسید.
این کاسه سرامیکی ارتفاعی نزدیک به هشت سانتی متر و قطری در حدود بیست سانتی متر دارد و پس از لعاب کاری با رنگهای سپید و سیاه، با استفاده رنگهای درخشان ساخته شده از اکسید فلزات به زیبایی رنگ آمیزی شده است.
این اثر امروزه در موزه متروپولیتن نیویورک نگهداری میشود.