شما به صورت دایمی به اروپا تردد داری و به جز مسایل مربوط به اسب در اروپا مسابقه دادی سطح سواری ایران را با اروپا با ذکر مصداق‌هایی که راهکار برای جامعه سواری دارند قیاس کن.
لیگ‌ها یه خورده از نظر من متفاوته. ما این جا تو ارتفاع مثلن صدو چهل فقط به فکر بردن و گاز دادن هستیم. اما اونا تو این ارتفاع‌ها دنبال بردن جایزه نیستند. اونا تو رده‌ی پایین اسب رو ترین می‌کنند برای رده‌ی بالا. برنامه برای بردن با اون اسب ندارند. اما تو ایران اون رده‌ها برای ما مثل فیناله. تو اون سطح ما می‌جنگیم. سطح
سواری ما از اون‌ها پایین‌تر هست اما ما حداقل ده سوارکار داریم که اگر اسپانسر داشته باشند می‌تونن تو عرصه‌ی بین الملل به یه جایی برسن و حتا برای المپیک هم آمادگی دارند.
راز اعتماد جامعه سوارکاری به شما در خرید اسب چیست؟
من کلن یه انرژی تو وجودم هست که همه بهم اعتماد می‌کنند. من هیچ وقت کاری نکردم که شاکی داشته باشم. من تو جامعه سوارکاری بیشتر از صد تا اسب آوردم و فروختم ولی اگر بگم شاکی نداشتم باورتون نمی‌شه. اگر کسی مشکل داشته من براش مشکل رو حل کردم. از نظر فنی حس می‌کنم یه حسی تو وجودم هست چون خیلی از همکارام و دوستام رفتند همون اسب رو بخرند و نخریدند ولی من اون اسب رو خریدم و آوردم ایران و اون اسب چند تا قهرمانی تو ایران گرفته. من فکر می‌کنم اون دید و اون حس تو وجود آدم باید باشه. خیلی از سوارکارها تاپ سوارند و خیلی استعداد دارند ولی اسب شناس خوبی نمی‌تونن باشند.
ادامه ی این مطلب را در مجله شماره دوازده بخوانید.
برای دیدن بخش قبلی مصاحبه با حمید حاجیلو کلیک کنید.
