سلام. در مورد خودتون و گذشته تا به امروز برامون بگید.
من دکتر احسان ترکی سال هفتاد و هشت در دانشگاه آزاد شهرکرد رشته‌ی دامپزشکی قبول شدم و تا سال هشتاد و پنج در رشته‌ی دکتری عمومی دامپزشکی طول کشید و تو این مدت چون به اسب علاقه داشتم اکثر کارهای علمی و عملی که کردم با اسب بود. سال هشتاد و پنج، تخصص(PH.D)در دانشگاه تهران قبول شدم که تا سال نود درسم طول کشید. در شهرستان، ما باشگاه می‌رفتیم و اسب داشتیم و از اول می‌دونستم من قراره تو کار اسب برم. از سال هشتاد و پنج شروع به کار و مطالعه در زمینه‌ی ورزش اسب کردم که البته مهم‌ترین اونها مربوط به بیماری‌های تنفس اسب، اندام حرکتی و قلب اسب است. تو اون زمان همکارای من جسته گریخته یه کارهایی تو اکوکاردویوگرافی اسب انجام می‌دادن. توی یه پایان نامه که بچه‌ها داشتند، من رو کاردیوگرافی و بیماری‌های قلبی اسب
کار کردم و شش تا مقاله ISI هم تو این زمینه نوشتم و بعد داخلی و اندام حرکتی رو پیش بردم و تو این چند سال کار کردم و منابع علمی‌شونو خوندم و کارهای دیگه مثل قلب و تنفس هم کنارش انجام می‌دادم و بعد از سال هشتاد و پنج یه چند ماهی برای دیدن دوره‌های آموزشی به ویژه آرتروسکوپی از کشور خارج شدم اما آرتروسکوپی خیلی هزینه سنگینی داشت و قیمتش خیلی بالا بود و من دسترسی به دستگاه نداشتم و با پزشک‌های انسانی برای کسب تجربه کار کردم. از سال نود تا به الان هم یه دوره ی‌آموزشی چند ماهه اندام حرکتی رو تو ایتالیا دیدم که بیشتر پایه‌اش سونوگرافی بود و در فرانسه سه ماه دوره‌ی آموزشی لنگش اسب کورس دیدم و اونها بیمارستان مجهزی هم داشتند. بعد از فرانسه من تمرین آرتروسکوپی رو شروع کردم و چندین دوره دیگه هم دیدم و تو دانشگاه اوترخت هلند یه دوره‌ی ده روزه ولی تمام وقت دیدم. بعد از چند ماه رفتم ایرلند ، اون‌هابه طور تخصصی رو اندام حرکتی کار می‌کردند اما متاسفانه اون دوره به دلیل مشکل اتمام ویزا ناتمام موند و سه دوره آموزشی هم توی دبی درباره‌ی بیماری‌های ستون فقرات اسب رفتم و از اون سال‌ها تا الان با تمرکز بر اندام حرکتی و بیماری‌های داخلی فعالیت دارم.
ادامهی این مطلب را در نسخه کامل مجله شماره هفت بخوانید.
