از دست ها و پاهای خود به منظور کنترل و تاثیر گذاری بر شانه ها و قسمت خلفی، سر و گردن اسب استفاده کنید.
در هنگام دایره زدن یا چرخش ها، شانه ها و قسمت خلفی اسب با پای سوارکار کنترل می شوند و هنگامی که از دست ها نیز کمک گرفته می شود در واقع از اسب حرکات مختلفی خواسته می شود.
پای سوارکار در پشت تنگ می تواند به منظور هدایت اسب به حرکات جانبی و یا برای کنترل و جهت دادن قسمت خلفی مورد استفاده قرار گیرد. پای سوارکار بر روی تنگ به منظور ترغیب اسب برای خمیدگی به دور پای او و کنترل شانه ها به کار گرفته می شود.
حرکت به سمت راست
در حالت ایست، اگر سوارکار با دست خارج یک تماس ملایم داشته باشد و در حالی که پای داخل را بر روی تنگ فشار می آورد، دست داخل را باز کند،اسب سر و گردن خود را به سمت راست متمایل می کند.
اگر سوارکار پای خارج خود را به پشت تنگ آورد و پای داخل خود را به منظور ثابت نگه داشتن شانه ها بر روی تنگ نگه دارد، به محض فشار دادن پای خارج، اسب قسمت خلفی خود را به سمت راست متمایل می کند.
حرکت به سمت چپ:
سوارکار با دست خارج تماس مختصری دارد و دست داخل را به اندازه چند سانتی متر باز کرده و به وسیله پای داخل بر روی تنگبه اسب فشار می آورد در حالیکه پای خارج آرام باقی می ماند. اسب سر وگردن خود را به سمت چپ خم می کند، اگر سوار کار با پای خارج خود را به طور فعال در کنار اسب فشار آورد و با کشیدن دست خارج حرکت رو به جلوی اسب را متوقف نماید و پای داخل را به منظور ثابت نگه داشتن قسمت خلفی در پشت تنگ نگه دارد، اسب آرام به سمت چپ حرکت می کند.
قسمت خلفی اسب بر روی زمین ثابت خواهد ماند چرا که اثر پای داخل از حرکت دادن تدریجی قسمت خلفی جلوگیری می کند اما اسب شانه ها و دست ها را به سمت چپ حرکت می دهد. برای صاف نگه داشتن، سوارکار پای چپ خود را در مقابل تنگ فشار می آورد تا شانه های اسب به سمت راست برگردد.
دست چپ از جلورفتن اسب جلوگیری می کند و دست راست به سمت راست باز می شود تا اسب را به حرکت به سمت راست ترغیب کند. پای چپ در پشت تنگ باقی می ماند تا قسمت خلفی اسب را ثابت نکه دارد.
مای هورس
