در مقاله قبل گفتیم که اسب در نزد اجداد ما از اهمیت و جایگاه بالایی برخوردار بوده است به گونه ای که این جایگاه خودش را در اسامی ایرانیان کهن نیز نشان داده است.
در آن مقاله تعدادی از اسامی که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم از اسب گرفته و یا با آن ترکیب شده بود را ارائه کردیم و در این مطلب نیز سایر نام های ایرانیان باستان که البته هنوز هم تعدادی از آن ها رواج دارد را به شما ارائه می کنیم:
تهماسپ : (= طهماسب ) : دارنده اسبهای تهم و قوی. پدر زاب و پسر منوچهر
بیور اسپ: نامی دیگر برای ضحاک . یعنی دارنده ده هزار اسب. بیور در اوستا و در پهلوی و دری یعنی ده هزار
پور شسپ : ( pourush –aspa )پدر زردشت، یعنی دارنده اسب پیر ( پور = پیر)
اپوش: دیو خشکسالی به شکل اسبی سیاه با گوش و دم تیره وزشت
بانو گشسب : دختر بزرگ رستم و همسر گیو و مادر بیژن
ورثرغنه: (بهرام)، در یکی از تجسمات او به شکل اسبی سفید با ساز و برگ زرین درمی آید. ورثرغنه ایزد پارسی جنگ و پیروزی و گاهی سواره تجسم گردیده
برجاسپ : برز اسب ، یعنی دارنده اسب بلند
بید اسپ : یا شید اسب یا شیر اسب ، از نوادگان فریدون
بوراسپ:یا بوذاسف،در نخستین سالهای پادشاهی طهمورث مردم را به کیش صابیان دعوت میکرد. و او را با (بودا) یکی می دانند. وزیر ضحاک هم بوده
پشوتن گشتاسبان: پشوتن پسر گشتاسب
تیشتر: نیروی نیکو کاری ، به شکل اسب زیبای سفید زرین گوش با سازو برگ زرین که با دیو خشکسالی (اپوش) میجنگد
شهر اسپ بد: اسب بد شاهنشاهی (عنوانی نظامی(
جاماسپ: (یاماسب) و جاما اسپ ، یعنی دارنده اسب جنیبت و (( جامات )) با نوعی تخفیف آمده. حکیم و ستاره شناس و سیاستمدار و پیشگو . عموی گشتاسب یا برادر او. مالک اسب فربه و زورمند
جاماسپیه: ملکه یا زن عقدی اردشیر دراز دست
درو اسپ : آفریده مزدا (کیخسرو ) در اصل ، درست اسب . اوستایی به معنی دارنده اسب درست و سالم
زرسپ :(zar aspa )یعنی دارنده اسب زرد رنگ . گذشته از نام شخص زر اسب یا (( زر اسپ )) محلی در افغانستان و نزدیک بلخ کنونی است
اسپ ئیوذ : اسب زریر در شکل یونانی (( زد یارس )) ، یعنی کسی که بر پشت اسب جنگ می کند و جنگاور سوار بر اسب است
شهرسپ : (= شهر اسب ) وزیر خردمند تهمورث که بر اثر راهنمایی او تهمورث دارای (( فرّه ایزدی )) شد و بر دیوان پیروز گشت
شیداسپ : یکی وزیر طهمورث و دیگر شخصیت ، پسر گشتاسب می باشد . دارندة اسب درخشان
