اسبها داراي زاويه ديد وسيع مي‌باشند كه عنصر مهمي براي كمك به شناسايي شكارچيان مي‌باشد. ميزان وضوح ديد آنها چقدر خواهد بود؟
از لحاظ علمي، اطلاعات چنداني در خصوص توانايي‌هاي بصري اسب در دسترس نيست.
چشم‌هاي اسب به عنوان يك حيوان شكاري، بزرگ بوده و در دو طرف سر حيوان قرار گرفته‌اند و به خاطر اين ويژگي، اسبها قادرند ميدان ديد گسترده‌اي را به هنگام بالا گرفتن سرشان داشته باشند.
نقطة كور اسب درست در قسمت پشت سر اسب و در جايي است كه سوار در آن جای مي‌گيرد و در قسمت جلو، نقطة كور درست جلوي دماغ اسب مي‌باشد. به همين دليل اسب قادر به ديدن مواد غذايي كه مي‌خورد، نيست.
اسب داراي ديد تك‌چشمي مي‌باشد، يعني قادر است همزمان با هر يك از چشم‌هايش، زواياي مجزا را ببيند و شناسايي كند.
زواية ديد گسترده، به اسب كمك مي‌كند كه از چنگ صيادان در امان بوده و تماس چشمي مناسبي با ديگر افراد گله ايجاد نمايد.
بهرحال اين زوايه ديد گسترده مصروف بينايي در فواصل نزديكتر مي‌گردد. عضلات موجود در حول و حوش لنزهاي بينايي نسبتاً ضعيف بوده و اسب براي جبران يا نقص از تكان سر و گردن براي واضح‌تر ديدن اشياء استفاده مي‌نمايد.
بدين صورت كه براي ديدن اشياء نزديكتر، سر خود را پايين‌تر مي‌آورد و در صورتي كه بخواهد فواصل طولاني‌تر را ببيند، سر خود را بالا گرفته و به اشياء نگاه مي‌كند. حركت سر بيانگر اين است كه تصوير اشياء بر روي قسمت حساس‌تر شبكيه يعني روي تارهاي بينايي مي‌افتد.
اين خاصيت مي‌تواند دليل پرهيز اسب از اشياء و چيزهايي كه در زوايه ديد او قرار مي‌گيرد باشد و با تكان دادن سر مي‌تواند منظره و ديدگاهي واضح تر از اشياء براي اسب ايجاد نمايد.
علاوه بر اين، توانايي ديدن يك محرك خاص به عواملي از قبيل نژاد اسب، طرز راه رفتن و وضعيت تحريك شدن اسب بستگي داشته و تمامي اين عوامل بر حركت سر و گردن اسب مؤثر مي‌باشد.
بهر حال وقتي اسب برروي شیئي متمركز مي‌شود، بيانگر اين است كه جزء به جزء حركات و جوانب آن شيء را مورد بررسي و تجزيه و تحليل قرار مي‌دهد، بدين معني كه سيستم ارتباطي اسب با توانايي دريافت و درك تغييرات جزئي وضعيت بدني آن ارتباط تنگاتنگ دارد و از اين تغييرات مي‌توان در حالت و نوع ايستادن گوش‌هاي اسب اشاره نمود.
گفتنی است این مطلب در شماره 32 نشریه دنیای اسب به چاپ رسیده است
