یکی از بهترین راه ها برای دستیابی به نشست درست (نشست مستقل) تمرین لنژ است. وقتی اسب لنژ می شود مربی می تواند سرعت و جهت حرکت اسب را کنترل کند که در این حالت سوار آزاد است کاملا روی وضعیت نشست خود تمرکز کند.
کلاس های لنژ در اغلب مراکز سوارکاری ارائه می شود. مهم است اسبی را که در لنژ سوار می شوید کاملا آرام و یکنواخت باشد و نیز شخصی که بند لنژ را نگه می دارد کاملا بر آنچه می کند توانا بوده و اعتماد به نفس داشته باشد.
در لنژ کردن باید کله گیر لنژ که عبارت است از یک کله گیر با یک بخش فلزی روی بینی که حلقه هایی برای اتصال بند لنژ روی آن تعبیه شده است روی دهنه معمولی گذارده شود. مربی لنژ در موقعیتی بایستد که بند لونژ و و شلاق لنژ و بدن اسب با هم مثلثی را تشکیل بدهند.
برای اینکه اسب به جلو حرکت کند باید به جای شلاق بیشتر از صدا استفاده شود.شلاق لنژ فقط باید به عنوان یک عامل تقویتی برای صدا مورد استفاده قرار گیرد آن هم در صورتی که صدا به تنهایی برای حرکت دادن اسب کافی نباشد.شلاق لنژ باید به آرامی حرکت داده شود تا اسب ناگهان به جلو نپرد.باید طوری عمل کرد که اسب واراد ریتم یکنواخت حرکتی شود. این امر موجب می شود سوارکار راحت تر روی زین نشسته و تعادل خود را حفظ کند.
در خلال این تمرینات باید هم به اسب و هم به استوار فرصت استراحت داد. تمرینات لنژ باید روی یک سطح امن و هموار صورت گیرد. اگر اسب را در جایی یا میدانی که خشن و دارای چاله و گل و لای است لنژ کنند احتمال دارد تاندون های اسب صدمه ببینند یا کشیده شوند.
تمرینات لنژ نباید از 20 الی 30 دقیقه تجاوز کنند و تمرینات باید در هر دو جهت (در جهت عقربه های ساعت و خلاف عقربه های ساعت) صورت پذیر. کارکردن دور یک دایره برای دست و پای اسب خسته کننده و برای سوار کسالت آور است و وقتی سوار خسته و کوفته شد نه تنها دیگر قادر نخواهد بود به و ضعیت نشستنس توجه کند و آن را بهبود بخشد، بلکه بر عکس احتمال دارد رفته رفته وضع نشستنس بدتر شود.
به یاد داشته باشید که وقتی کار تمرین با تقلا توام شد، بهتر آنست که تمرینات به کلی متوقف شود تا کار به فرسودگی و استیصال کشیده نشود.
سوار بدون رکاب
اگر چه غالبا در لنژ و یا مانژ سواری بدون رکاب را تمرین می کنید، اما اگر شانس سواری (گشت) را داشته باشید خیلی بهتر است در گشت دقایقی را به سواری بدون رکاب اختصاص دهید.
معمولا رکاب ها را برای اینکه به بدن اسب ضربه وارد نکنند به صورت ضربدری به روی گردن اسب می اندازد، اما این کار در سواری آزاد (گشت) توصیه نمی شود زیرا ممکن است شما به طور ناگهانی به رکاب نیاز پیدا کنید، بنابرین فقط زمانی که در گشت قدم می روید پاها را از رکاب خارج نمایید زیرا در این سرعت رکابها به بدن اسب و یا آرنج حیوان ضربه وارد نمی کنند و ضمنا شما می توانید سریعا در صورت نیاز ، پاهای خود را داخل رکاب نمایید.
بعد از مدت اندکی که بی رکاب سواری کنید وقتی پاهای خود را در رکاب بگذارید غالبا به نظرتان می رسد رکابها کوتاه هستند و در این حالت است که می توانید یک سوراخ رکاب خود را بلندتر نمایید و آرام آرام با سواری با رکاب بلند آشنا شوید.
مای هورس
