برای رسیدن از یک سوار کار که شاید سواری آزاد می‌کنه تا یک سوارکار همیشه حاضر در رده‌های بالا چه نقشه و مسیری طی کردید؟
ببینید برای این که به شکل حرفه‌ای این قضیه صورت بگیره یه بخش مهم داشتن اسبه. حالا یا خود شخص توان مالی داره یا اسپانسرها که وسیله‌ای این ورزش رو در اختیار بگذاره.
این جنبه‌ی خیلی مهم قضیه رو اگر کنار بگذاریم مسیر خود شخص مهمه. مسیری که خود شخص باید در نظر بگیره اینه که این رشته می‌شه کل زندگیت.
یعنی تو انتخاب دیگه‌ای نمی‌تونی داشته باشی.
مثلا این که من آخر هفته می‌خوام دو روز برم سفر یا این که من امشب که پنجشنبه شبه و خانواده دور هم جمعند و می‌خوام برم مهمونی. همچین انتخاب‌هایی نداری.
خیلی‌ها فقط مسابقه می‌رن و توان تامین اسب و تمرین روزانه رو هم دارند اما به عنوان یه شغل و یه حرفه تعطیلی نداره این کار.
نسخه ی کامل این گفتگو را می توانید در مجله ی شماره 7 ایران هورسی مطالعه کنید.
