در این مقاله قصد داریم شما را با شاخه های مختلف در سوارکاری آشنا کنیم که شامل بخش های مختلف خواهد شد. در ادامه بیشتر با این موضوع سروکار خواهیم داشت و اطلاعات بیشتری کسب خواهید کرد.
رشته سوارکاری در واقع شامل دو بخش می شود:
مسابقات اسب سواری :
این مسابقات از دوران قدیم همچون تمدن یونان و روم باستان وجود داشته و می توان گفت مسابقات تاخت و یورتمه از سری مسابقات رایج اسبدوانی می باشند.
مسابقات تاخت:
این مسابقات که در آن ها هدف رسیدن به خط پایان است اما این بار با تاخت.
مسافت این مسابقات بین ۴۰۰/ ۲ و ۶۰۰/۱ است.
نوعی دیگر از مسابقات تاخت، همراه با مانع بوده و اسب باید از روی آن ها پرش انجام دهد.
مسافت این مسابقات با توجه به نوع مانع متفاوت خواهد بود.
مسابقات یورتمه یا سوار بر اسب یا ارابه:
در این مسابقات هدف رسیدن به خط پایان بوده بدون این که اسب با سرعت گرفتن شروع به یورتمه کند.
یورتمه اسب با سرعت باعث حذف شدن سوارکار از دور مسابقه می شود.
سایر شاخه های مختلف در سوارکاری :
شاخه های مختلف در سوارکاری وجود دارد می گیرد که در آن ها هدف بردن مسابقه ی دو نیست.
در ادامه به برخی از این ورزش ها اشاره شده است:
درساژ(حرکات نمایشی اسبهای تربیت شده):
در این مسابقات کیفیت ارتباط میان سوارکار و اسب تحت نظر گرفته می شود.
این مسابقات در زمینی به طول ۶۰ متر و عرض۲۰ متر برگزار می شود.
سوارکاران به ترتیب در زمین حاضر شده و برنامه های خود را اجرا می کنند.
این برنامه ها می توانند مشخص یا آزاد باشند.
داوران بر اساس تکنیک و دقت سوارکار و همچنین اطاعت و حرکات اسب و ارتباط میان آن دو, قضاوت می کنند و بین صفر تا ده نمره می دهند.
سوارکار باید سعی کند حرکاتش برای هدایت اسب تا حد امکان مخفی باشد و دیده نشود به طوری که احساس شود ارتباط میان آن دو توسط تلپاتی (telepathy) انجام می گیرد.
این کار ممکن است به نظر تماشاگران بسیار آسان بیاید، در حالی که نتیجه ی تلاش چندین ساله خواهد بود.
پرش:
مسابقات پرش،که از متداول ترین مسابقات سوارکاری در جهان می باشد.
مسابقات استقامت:
هدف در این مسابقات طی کردن مسافتی طولانی (بین ۲۰ تا ۱۶۰ کیلومتر) در یک و گاها دو روز است.
اسب های عرب از بهترین نژاد ها برای این نوع مسابقات هستند چراکه جثه ای کوچک و مقاوم در برابر گرما و تمرینات سخت دارند.
اسب های انگلیسی نیز به دلیل سرعتشان در این زمینه مورد توجه بسیاری قرار می گیرند.
مسابقات وسترن یا آمریکایی، که ریشه ی آن ها به مسابقات گاوچرانی مربوط می شود که با اسب های وحشی برگزار می شود.
ودیئوچوگان (Polo):
گفته می شود قدیمی ترین ورزش گروهی است.
این ورزش در ایران باستان رواج و اهمیت زیادی داشته است و به بازی شاهان معروف است.
امروزه, چوگان به دلیل هزینه ی بالا کمتر مورد توجه عام مردم قرار می گیرد.
مسابقات ارابه رانی:
ای مسابقات معمولاً دارای سه مرحله هستند:
مرحله ی درساژ :
که در آن شیوه و جذابیت نمایش و رفتار و حرکات اسب سنجیده می شود.
مرحله ی ماراتون:
که امتحانی زمان بندی شده است و از قسمت های مختلفی تشکیل شده است و مهمولاً دارای موانعی طبیعی یا مصنوعی است. در آن مهارت، توانایی جسمی و سرعت اسب سنجیده می شود.)
مرحله ی سوم :
عبارت است از حرکت در راه هایی که از اطراف، توسط توپ هایی (یا چیزهای دیگری) محدود شده است.
گذشت وقت مجاز یا افتادن توپ باعث از دست رفتن امتیاز خواهد شد.
تعداد اسب هایی که ارابه را می کشند به نوع مسابقه بستگی دارد و به جز در مواردی خاص، بیش از چهار عدد نیستند.
