قهرمانی کشور قطعا دلیل بر موفقیت مطلق یک سوارکار نیست اما در ایران یک هدف بزرگ برای سوارکارهای ماست.
شما فکر می‌کنید چند سال دیگه سوارکارهای خانم ما انحصار آقایون رو خواهند شکست؟
شما امکانات یه سوارکار آقا رو ببینید. من خودم به شخصه سه تا اسب مسابقه کنارم دارم اما هیچ وقت با مجید نمی‌تونم مقایسه بشم یا آقای داود پوررضایی
که یه اصطبل اسب داره. با این شرایط آقایون فشار کمتر روی هر اسب و حق انتخاب بیشتری در اسب دارند و با این همه اسب تمرین خودشون هم خیلی بیشتر از خانم‌هاست.
مطمئن هستم که در مورد آقایون سوارکار از نظر امکانات شرایط نابرابر هست و اونا چند پله جلوتر از ما هستند،
اینه که خانم‌ها باید به عنوان حرفه تو این کار وارد بشن و کار بکنند، مربی بشن و اسب بگیرن و تجربه کسب کنند که در حالت عادی با اسب شخصی نمی‌شه.
البته باز این بر می‌گرده به فرهنگ که چقدر تو این جامعه سوارکاری این فکرو فرهنگ بسته ایرانی‌ها شکسته بشه که یه خانم می‌تونه سوارکار و مربی اسب من باشه.
نسخه ی کامل این گفتگو را می توانبد در مجله ی شماره 8 ایران هورسی بخوانید.
