آبسه تجمعی چرکی است. در آبسه‌های پوستی در لایه زیرین پوست، نه در خود پوست، چرک تجمع می‌یابد.
این یک وجه تشخیص قطعی آبسه از دیگر تورم‌های پوستی است، چون در اغلب اینها التهاب وجود دارد. آبسه‌ها با تجمع چرک موجب تورم می‌شوند. اگر آبسه بر روی سطح نرمی از بدن مانند عضله قرار داشته باشد این تورم قابل رویت نیست و بالعکس اگر آبسه بر روی ناحیه سفت بدن همانند استخوان قرار داشته باشد هرگونه تورمی ایجاد برآمدگی می‌کند.
ناحیه آبسه هنگام لمس گرم است. این گرما به علت خون رسانی شدید به ناحیه ملتهب است و این خون رسانی روی دمای پوست ناحیه تأثیر می‌گذارد.
آبسه دردناک است. یکی از عوامل ایجاد کننده درد، آزاد سازی مواد شیمیایی توسط بدن برای مبارزه با عفونت است و عامل دیگر ان اشغال شدن و متسع شدن ناحیه مربوطه زیر پوست توسط آبسه است.
آبسه در واقع سطحی از پوست را با کنار زدن لایه‌ها و جدا کردن آنها از هم منحل می‌کند. بطور دقیق یک آبسه حاوی مایعی است که اصطلاحاً به آن چرک می‌گوئیم.
قسمتی از این چرک شامل مایع میانی بافتی، بخشی از آن شامل گلبول‌های سفید مرده علی الخصوص نوتروفیل‌ها و قسمتی حاوی باکتری‌های زنده و مرده است.
تشکیل آبسه به این صورت اتفاق می‌افتد که باکتری‌هایی که در جریان خون در حال گردشند در یک ناحیه خاص ساکن می‌شوند و در آنجا تکثیر یافته و به واسطه آن لایه پوست شکسته شده و باکتری‌ها راهی برای عبور از خلال زخم پیدا می‌کنند.
هنگامی که باکتری‌ها شروع به تکثیر کردند، نوتروفیل‌ها به ناحیه تکثیر باکتری جذب می‌شوند و موجب واکنش‌های التهابی و آزاد شدن مایع می‌گردند.
چرک قادر است سطح مربوطه، را از بین ببرد، همچنین می‌تواند با انحلال پوست ناحیه مربوطه سوراخی ایجاد کند که از آن طریق چرک از سطح پوست خارج می‌شود.
آبسه در مراحل ابتدایی تشکیل سفت است و به تدریج با تجمع چرک نرم تر می‌شود. سپس یک ناحیه از پوست روی آن، شروع به نازک شدن کرده و بالاخره چرک از این نقطه به صورت انفجاری خارج می‌شود. اگر آبسه از پایین ترین نقطه خود بترکد، غالباً همه چرک موجود در آن خارج می‌شود.
عملکرد درمانی
همیشه بهتر است که چرک خارج شود. پس ما باید تدابیری برای باز شدن آبسه به سطح پوست بیندیشیم. تحریک پوست با گرما روش موثری در این زمینه است.
برای این منظور می‌توان از بانداژی که به آب گرم آغشته شده است بر روی تمام ناحیه آبسه استفاده کرد. این عمل ظرف مدت 10 الی 15 دقیقه منجر به کاهش درد اسب می‌شود اگر مبادرت به خارج کردن چرک توسط نیشتر زدن با اسکالپل می‌کنید، مربوط بودن پوست ناحیه مربوطه بسیار سودمند است، هنگامیکه آبسه در حال خشک شدن است، با ضماد گذاری می‌توان به خروج چرک، کمک نمود.
اگر ضماد گذاری به مدت زیادی صورت گیرد، به مرگ سلول‌های لبه پوست شده منتهی و بهبود را به تعویق می‌اندازد.
تجویز آنتی بیوتیک در کشتن باکتری‌ها به سیستم ایمنی اسب کمک می‌کند. استفاده از اسپری‌ها و کرم‌ها در اطراف آبسه که در آنجا چرک نمی‌تواند به خوبی خشک شود تأثیر گذار است. علاوه بر آنتی بیوتیک‌های تزریقی، می‌توان از ترکیب تری متوپریمی که به صورت پودر خوراکی یا خمیری است، استفاده نمود.
چرک، حاوی باکتری‌های آلوده و مرده است. چرک موجود در یک آبسه می‌تواند زخم‌های دیگر را هم آلوده سازد. به همین جهت بطور مداوم پوست ناحیه اطراف آبسه را بشوئید و تمیز نگه دارید. اگر قرار است مقدار زیادی از چرک تخلیه شود، باید پوست زیر آبسه را با وازلین بپوشانید.
هر چیز که با چرک در تماس است باید ضد عفونی شود حتی ناحیه‌ای از اصطبل که آلوده به چرک می‌شود.
