دلیل و انگیزه گرایش شما به اسب چی بود؟
دوست داشتن اسب خب تو ژن ایرانی‌ها هست. ما قبلا اسبارو با خاور و کامیون حمل می‌کردیم و در مسیر حرکت یا بیرون از باشگاه و توی گشت می‌دیدیم همه به اسب ابراز علاقه می‌کنند و اسب رو دوست دارند. به هر جهت هر کس تو محیط باشه اسبها رو دوست داره. من هم مسابقه‌ها رو می‌دیدم و خودم دوست داشتم مسابقه برم. چون می‌دیدم هر کی بدون خطا می‌رفت همه تشویقش می‌کردند. این بود که من دوست داشتم عزت الله وجدانی بشم، داود بهرامی بشم و اینا الگوی من بودند و همین باعث انگیزه می‌شد برای من.
چه اتفاقی افتاد که شما توی دو زمینه متفاوت پرش با اسب و‌کورس فعالیت کردید؟
من چون پرش کار می‌کردم به کورس گرایش نداشتم. توی یه مسابقه من تو نوروزآباد بودم که آقای علی رضایی پیغام دادند که می‌خوان منو ببینند. با کیومرث برادرم رفتیم پیش ایشون و ایشون گفتند تو اسب دوست داری و نمی‌ترسی بیا سوار شو. اون موقع ژینوس و ونوس و بهاره اسبای آقای رضایی بودند تو کورس و من کاراشون رو انجام می‌دادم. خب آقای رضایی ما رو درگیر کرد تو این کارو و همین طور علاقه‌مندی ما به کورس موند تا الان.
ادامه ی این گفتگو را در نسخه کامل مجله شماره نه بخوانید.
