سطوح ایمنی در مسابقات را می توان با شبیه سازی های پیشرفته طراحی شده برای کاهش خطر سقوط چرخشی افزایش داد.
انجمن رویدادهای ایالات متحده (USEA) و دانشگاه کنتاکی در یک مطالعه اخیر با هدف توسعه شبیه‌سازی برای یافتن بینش‌های جدید در مورد جلوگیری از سقوط چرخشی همکاری کردند.
آنها امیدوارند که در نهایت داده ها را برای استفاده توسط طراحان دوره ها و وسایل ایمنی ارائه کنند.
نتایج این مطالعه، مفاهیم ایمنی برای هر سواری، در کنوانسیون USEA 2018 توسط دکتر سوزان ویور اسمیت و شانون وود ارائه شد.
ما با هر دوی آنها صحبت کردیم تا در مورد نتایج و آنچه برای مطالعه بعدی وجود دارد مطلع شویم…
به گفته اسمیت و وود، هدف این مطالعه :
توسعه قابلیت‌های شبیه‌سازی برای بررسی طیف وسیعی از موقعیت‌ها،
بررسی نتایج دستگاه‌های ایمنی
و شناسایی ویژگی‌های فیزیکی پشت سقوط‌های چرخشی برای طراحان دستگاه بود.
وود که نقشش ایجاد بررسی «شکل اسب و سوارکار» و گنجاندن آن در مدل بود، اضافه کرد که :
طراحان مطمئن نیستند که دستگاه‌هایی که باید شبیه اسبی باشد که سقوط چرخشی دارد آزمایش شوند.
او گفت: “کاری که مدل ما انجام داد شناسایی فیزیک، نیروها و جهت هایی بود که باعث سقوط در موقعیت های مختلف شد.”
او توضیح داد که بسیاری از مدل‌های آزمایشی قدیمی نشان‌دهنده یک اندازه اسب، سرعت یا مسافت پرش بودند.
در حالی که بررسی جدید نشان‌دهنده
اندازه‌ها،
نواحی تماس ساعد یا سرعت‌های پرش است.
مدل ما نمای واضح و کاملی از سقوط های چرخشی ارائه می دهد.
تماس ساعد قبلاً به عنوان منطقه تماس بحرانی در سقوط های چرخشی شناسایی می شد و زمانی تعریف می شود که پای بالای جلوی اسب به میله پرش می رسد.
اسمیت بر اهمیت مطالعه سقوط های چرخشی تاکید کرد زیرا :
آنها یک “موقعیت پرخطر” و نادر هستند و اشاره کرد که اطلاعات مربوط به آنها کمیاب است.
اسمیت معتقد است که پیشگیری و کاهش خطرات کلیدی برای کاهش خطر برای سوارکار و اسب هستند:
بهبود طراحی دوره، تجهیزات ایمنی شخصی بهتر و وسایل ایمنی جدید، همگی به کاهش خطر کمک می کنند.
اسمیت گفت: “هر گونه کاهش در واکنش بین حصار و اسب، خطر سقوط چرخشی را کاهش می دهد.”
اگر اصطکاک کاهش یابد، اگر یک وسیله شکننده در آن تعبیه شده باشد، اگر سطح لغزنده باشد، بنابراین برهمکنش نیروی کمتری وجود داشته باشد، اگر هندسه خوب باشد، هر چیزی که این تعامل را کاهش دهد، کمک می کند.
شبیه‌سازی برای یک سرعت نشان داد که 64.2 درصد از سناریوهای تماس با ساعد، سناریوهای «گذر» بودند که در آن، 34.6 درصد منجر به سقوط چرخشی و 1.2 درصد «غیرقابل بازیابی» بود.
با این حال، شبیه‌سازی نشان داد که :
بسیاری از سقوط‌های چرخشی را می‌توان از طریق بهبود تجهیزات ایمنی یا طراحی بهتر مسیر به سناریوهای «گذر» تبدیل کرد.»
اسمیت افزود:
هدف از این مطالعه این است که:
به طراحان وسایل ایمنی و طراحان دوره ها اطلاعات جدیدی در مورد موقعیت ها و سوالات مختلف بدهد تا در تفکر و استفاده آنها برای تعیین طرح ها و روش های جدید گنجانده شود.
بسیاری از طراحان وسایل ایمنی می‌خواستند بدانند دستگاه‌هایشان چقدر قوی یا سریع واکنش نشان می‌دهند و این اطلاعاتی را برای آنها فراهم می‌کند.
وی افزود:
تمرکز بر درک فیزیک و ایجاد الزامات برای طراحی دستگاه ایمنی بود.
بنابراین گزینه‌های بیشتری برای سازندگان و طراحان دوره‌ها در دسترس خواهد بود.
دانستن اینکه دستگاه‌های مورد تأیید فعلی کار می‌کنند برای ما مفید بود زیرا:
مدل خود را تأیید کردیم.
اکنون، با نتایج ما، دستگاه‌های مختلف قابل تصور و تحقق هستند و ایمنی را در تنظیماتی که دستگاه‌های موجود در حال حاضر اعمال نمی‌شوند، افزایش می‌دهد.
همچنین توصیه‌های با ارزش و خاصی از این مطالعه وجود داشت که مهندسان می‌توانند هنگام فکر کردن به طرح‌ها از آنها استفاده کنند.
به طور کلی، ما احساس می کنیم هیچ راه حل ایمنی یکسانی وجود ندارد که برای هر حصار، هر زمان و با هر سرعتی کار کند.
طراحان دوره‌ها و وسایل ایمنی باید در مورد سؤالات فکر کنند و شاید آنها را به این دسته دسته‌بندی کنند که:
«این دستگاه با این سؤال سازگار است»
گفتگوهای زیادی با طراحان دوره‌ها با پیشرفت این موضوع وجود خواهد داشت، اما اکنون، ما یک ابزار عالی داریم که می توان از آن استفاده کرد.
