زمانی که اسب ها دراز می کشند، پاها جمع می شوند و زیر بدن قرار می گیرند. زانوها و مفصل خرگوشی نیز خم می شود، و سینه و قسمت جلوی بدن، قبل از قسمت انتهایی، روی زمین قرار می گیرند. اسب های بالغ به طور معمول روی یک طرف سینه، در حالتی که یک پای جلو و یک پای عقب زیر بدن قرار دارد، استراحت می کنند.
در زمان بلند شدن (کنده شدن از زمین)، معمولاً با ایجاد کشیدگی در دو دست از قسمت جلو بلند می شوند و سپس قسمت عقبی بدن را بلند می کنند و در نهایت، می ایستند.
مدت زمان دراز کشیدن اسب ها، زیاد طول نمی کشد. مادیان ها با کره هایشان معمولاً زمان بیشتری را در حالت درازکش سپری می کنند؛ به ویژه زمانی که کره هایشان کنارشان خوابیده باشند. اسب های بالغ -مسن تر- نمی توانند مدت زمانی طولانی را در حالت درازکش سر کنند. اگر اسب ها بیش از 15 دقیقه به حالت درازکش باشند، به دلیل وزن زیاد آن ها و فشار بر روی قفسه سینه، جریان خون به ریه ها کاهش می یابد، که این خود باعث ایجاد اختلال تنفسی می شود.
این حالت در اسب های جوان و کره دیده نمی شود، و آن ها ممکن است ساعت های زیادی به پهلو و یا روی سینه بخوابند.
زمان خواب اسب ها حدود 6 تا 7 ساعت در شبانه روز است که مدتی از این زمان، طی روز و در حالت ایستاده است. در این حالت، طول دوره ی خواب کوتاه است و به طور معمول، با استراحت تداخل می کند. با این همه، شیوه ی استراحت یا خواب خاصی در اسب ها گزارش نشده است.
به نظر می رسد ملاتونین، هورمون خواب است و بر اساس پژوهش ها مشخص شده است که در طول شب، در پلاسمای خون بیشتر یافت می شود.
در بسیاری از موارد، چنانچه اسب از سلامت کامل برخوردار و یا به دلیل فعالیت بیش از حد تحت تأثیر قرار گرفته باشد عمل استراحت یا خواب در حالت ایستاده، آن هم به شکلی که حیوان با گوش های آویزان، چشم های نیمه باز (حالت خمار)، سر و گردن پایین افتاده، منتقل کردن وزن بدن روی دست ها و اغلب یک پا (استراحت دادن به پای دیگر) در گوشه ای از چراگاه یا اصطبل صورت می گیرد.
لزوماً اسب هایی که به طور گروهی زندگی می کنند، به طور گروهی نیز استراحت نمی کنند. عدم اطلاعات کافی در خصوص شیوه ی خوابیدن یا لمیدن اسب ها، شاید انگیزه ای بوده است که در مقید کردن جهت معاینات و یا جراحی ها، پیشرفت های مناسبی حاصل شود. به عنوان مثال، اسب ها، به جز در مواقعی که پشت خود را می خارانند (خود تیماری)، به هیچ عنوان به پشت نمی خوابند، اما زمانی که برای انجام جراحی به این حالت قرار می گیرند، به سرعت دچار عارضه ی تنفسی می شوند. در این جا این نکته قابل ذکر است، زمانی که اسب برای انجام جراحی، مجبور می شود روی پشت خود قرار گیرد، معمولاً این اصل فراموش می شود که اسب به طور طبیعی غلت خورده است و در این زمان، در بین غلت، با چهار دست و پا به سمت بالا توقف می کند. غلت سریع حیوانات، به ویژه حیوانات سنگین وزن، باعث پیچ خوردگی روده ها می شود.
شیوه ی مدیریتی نیز در استراحت و خواب اسب ها تأثیر می گذارد. مثلاً در اسب هایی که از محیط های بسته (اصطبل) به محیط های باز جا به جا می شوند، مدت زمان استراحت کم می شود، و اصولاً یکی دو شب، خواب عمیق نخواهند داشت (درازکش نمی شوند).
محکم بستن اسب ها و یا کوتاه بستن طناب گردن آن ها نیز در استراحت تأثیر می گذارد.
اگر اسب ها را فقط در طول شب درون اصطبل ببریم، ممکن است در طول روز استراحتی نداشته باشند و یا نخوابند. همچنین، نوع غذا نیز در استراحت و خواب حیوان مؤثر است؛ به عنوان مثال، جایگزینی جو با کاه، باعث افزایش زمان استراحت می شود.
باید توجه داشت که عواملی از جمله نوع مدیریت، تغذیه و نژاد، در استراحت و خواب اسب مؤثر است.
