معرفی نژاد اسب ورزشی مجارستانی

اسب ورزشی مجارستانی

در ادامه نگاهی دقیق تر به نژاد اسب ورزشی مجارستانی و چگونگی پیدایش آن خواهیم داشت…

اخیرا در مسابقات جهانی سوارکاری FEI در پراتونی، دوستداران اسب توانستند نژادهای زیادی را ببینند، از جمله برخی از اسبهایی که برای قرن ها نژادهایی از میراث مجارستان بوده اند.

تعدادی از این نژادهای اسب کشی سنتی در کالسکه به دیگر نژادهای مجارستانی کمک کردند، از جمله اسب اسپورت مجارستانی که امروزه مورد علاقه ورزشکاران باهوش رشته پرش است.

در اینجا اطلاعات حیاتی در مورد این نژاد حونگرم است که به دلیل استقامت، دامنه و ظرفیت نامحدود خود برای جذب اطلاعات شناخته شده است.

تاریخچه اسب ورزشی مجارستان

پیدایش اسب ورزشی مجارستانی که گاهی اوقات به عنوان اسب خون گرم مجارستان نیز شناخته می شود، به اواخر قرن هجدهم باز می گردد.

این نژاد با تلفیق دقیق خطوط خونی اسب‌های سنتی مجارستانی، مانند کیسبر فلور، نونیوس، فوریوسو (ستاره شمالی) و گیدران (انگلو عرب مجارستانی)، با خونگرم‌های سایر نقاط اروپا، از جمله اسب هانوفر،به وجود آمده است.

هدف از این کار ایجاد نژادی بود که برای رشته‌های مختلف سوارکاری مناسب باشد و بتواند نیازهای کشش کالسکه را نیز برطرف کند.

نتیجه یک اسب بلند با قاب زیبا بود که ساختار استخوانی متراکم را پنهان می کرد و به همان اندازه که قدرتمند بود زیبا نیز به نظر می رسید.

مانند بسیاری از نژادهای دیگر در اروپا در طول جنگ جهانی دوم، اسب ورزشی مجارستانی نیز رنج کشید و تعداد آنها بسیار کاهش یافت.

اگرچه آنهایی که زنده ماندند بسیار مقاوم بودند.

در پایان جنگ، متفقین بسیاری از اسب‌هایی را که توسط سربازان آلمانی مصادره شده بودند پس گرفتند.

ژنرال آمریکایی پاتون نیز تعدادی را که در سرزمین‌های تحت اشغال روسیه بودند، نجات داد.

بسیاری از حیوانات در اواخر دهه 1940 و اوایل دهه 50 به ایالات متحده انتقال پیدا کردند.

انجمن اسب مجارستانی آمریکا (HHAA) در سال 1966 برای کمک به حفظ یکپارچگی نژاد و ادامه تولید اسب .رزشی خونگرم مجارستانی تأسیس شد.

آنها می خواستند استانداردهای سختگیرانه پرورش اسب ورزشی مجارستانی قبل از جنگ را حفظ کنند.

این سازمان چهار کتاب جداگانه برای نژادهای مجارستانی دارد، از جمله یکی برای اسپورتلو مجارستانی (اسب ورزشی).

شکل اسب اسپرت مجارستانی

اسب های ورزشی مجارستانی بین 16 تا 17 دست قد و نزدیک به 600 کیلوگرم (حدود 1300 پوند) وزن دارند.

آنها در تمام رنگ های اسب معمولی یافت می شوند.

خصوصیات کلی تمامی نژادهای مجارستانی عبارتند از:

دور شکم قابل توجه

دنده های خوب و مشخص

کمر عضله ای

مفاصل بزرگ در پاها

استخوان های متراکم

سر کاملا مشخص

علاوه بر این، این اسب باید هوش و کنجکاوی طبیعی، با تمایل به کار و استعداد همه جانبه ورزشی را در خود نشان دهد.

چابکی، سرعت و تعادل ویژگی های ضروری و اصلی در اسب ورزشی مجارستانی است.

مالکیت و سواری بر نژاد اسبهای مجارستانی

این نژاد در واقع به داشتن مشکلات بسیار دامپزشکی و همچنین نداشتن تغذیه مناسب مشهور است.

یک رژیم غذایی معمولی متشکل از یونجه، علف مرتعی و غلات در نسبت های مناسب، اسب ورزشی مجارستانی را برای سالیان متمادی شاد و سالم نگه می دارد.

اسب‌های ورزشی مجارستانی به دلیل خلق و خوی مطیع، وفاداری، و هوش بسیار شهرت دارند.

رفتار نجیب آنها از اولین حضور آنها در صحنه در سال 1784 از بین نرفته است.

مالکان این اسبها می گویند که آموزش آنها فوق العاده آسان است و می توان آنها را با رشته های مختلف سوارکاری سازگار کرد.

در حالی که این نژاد در سوارکاری کمتر از برخی دیگر از نژادهای مجارستانی استفاده می شود، در درساژ، استقامت و پرش و همچنین سوارکاری تفریحی عمومی برتری دارد.

علاقه مندان به پرش به ویژه این نژاد مجارستانی را به دلیل ترکیبی از:

ارتفاع و سبکی آن در مقایسه با سایر اسبهای خونگرم مجارستان دوست دارند.

ورزشکارانی که در رشته پرش با اسبهای خونگرم ورزشی مجارستانی مسابقه داده اند عبارتند از :

مارکوس بیرباوم آلمانی با پوکر

هریتیج و جان ویتاکر بریتانیایی با رندی

بروس گودین از نیوزلند در بازی های المپیک 2008 پکن سوار بر اسب ورزشی مجارستانی یاماتو شد.

سوارکارانی که علاقه مند به داشتن یک اسب ورزشی مجارستانی هستند باید با نژادی که گاهی اوقات هوش زیادی دارد، با تجربه و توانایی کار کنند.

در خارج از مجارستان، این نژاد هنوز هم عمدتاً در ایالات متحده و کانادا یافت می شود.

ارسال یک پاسخ

لطفا دیدگاه خود را وارد کنید!
لطفا نام خود را در اینجا وارد کنید