در باره روانشناسی اسب_ قسمت اول

اسب برای زندگی در دشتهای وسیع و باز آفریده شده تا به تاخت از دست حیوانات درنده فرار کند در جستجوی غذا به مسافتهای دور برود و بالاخره آفریده شده تا در گله یا رمه زندگی کند. اسب برای سواری دادن بوجود نیامده بشر از دیرباز خود این نقش را کشف نمود و به عنوان وسیله‌ای آن را به خدمت گرفته است.

اسب حیوانی فریبنده و سحرآمیز است که دارای زیبایی، وقار، حساسیت و توانایی ورزشی بالائی است.از آنجا که حیوانی اجتماعی است نه تنها نیاز مبرمی به زندگی گروهی دارد بلکه دارای سیستم دقیق ارتباطی است.
برخی از علائم اسبها صوتی است و ما می‌توانیم بدون هیچ مشکلی آنها را تشخیص دهیم.
اسب شکارچی نیست شکار است. پس به طور طبیعی موجودی است ترسو او مبارزه‌جو نبوده و بیشتر می‌دود. اندام بزرگ و سرعت وسایل دفاعی او هستند.
اسب موجودی بسیار حساس و زودرنج است اگر به او احترام گذاشته نشود نمی‌توان از او انتظار احترام متقابل داشت. او با حافظه‌ای استثنایی تابع عادت است. کارهای او از قبیل لگد زدن، گاز گرفتن و …. نتیجه ترس از ناشناخته‌هاست و تنها وسایل دفاعی او هستند.


اسب حیوانی وفادار و نجیب است که نسبت به صاحب خود دلبستگی فراوان دارد اما باید توجه داشت که اسب به همان اندازه که وظیفه‌شناس و عاطفی است متوقع نیز می‌باشد و بی‌مهری صاحبش را تحمل نمی‌کند. میزان وظیفه‌شناسی و عطوفت اسب در میدان‌های جنگ پیشین دیده شده است. عکس‌العملهای اسب دفاعی است. او در بستر طبیعت به مانند دیگر موجودات از اصل تنازع بقا پیروی می‌کند و حرکاتی غریزی و طبیعی را برای بقای نسل خود دنبال می‌کند.
حرکات اسب گویای حالت روحی و روانی اوست. مثلاً شیهه اسب که اگر به صورت بلند و با صدای زیر باشد حاکی از عصبانیت اوست. دیگر علامت خطر در اسبها گوش و دم این حیوان است که اگر گوشها کاملاً به عقب خوابیده و دم ضربات شلاقی داشته باشد اسب حالت تهدیدآمیز و عصبانیت خود را بیان می‌کند.
در اسبها گوشه دهان و لبها در بیان حیوان نقش بسیار مهمی دارند اگر حیوان عصبی یا هیجان‌زده باشد فکش قفل می‌شود. وقتی حرکات مزه کردن و یا لیسیدن را انجام می‌دهد می‌‌توان فهمید که اسب آرام است. اسبها خیلی دیر یاد می‌گیرند که اگر غذایی هم هست باید به طور مساوی تقسیم شود.
آنها بر سر اولین لقمه با هم جنگ و نزاع می‌کنند. اما آنهائی که به عقب رانده می‌شوند دست از تلاش برای گرفتن سهمشان نمی‌کشند. به همین دلیل بردن غذا به محلی که اسبهای آزادی وجود دارند کار خطرناکی است و احتمال دارد که اسبها در نزاعشان بانی خیر را لگد زده و یا پرت کنند و در این مواقع اغلب کودکان صدمه می‌بینند.
اغلب مادیانها به هنگام تخمک‌گذاری بسیار حساس و زودرنج و عصبی می‌شوند. سلیمی‌ها به هنگام شروع فصل جفت‌گیری گاهی تا به سر حد جنون می‌رسند. اگر مادیانی کره خود را پس از زایمان از دست دهد غم و اندوه را می‌توان در رفتار او مشاهده کرد. کره‌ای که پس از چندی از مادر جدا می‌شود تا مدتها بی‌تابی می‌کند. پس باید کسی که می‌خواهد اصول سواری را بیاموزد از اسب و نشانه‌ها و علایم رفتاری او آگاه باشد و در همه موارد دومین اصل را در نظر گرفته و فراموش نکند.

“ایران هورسی”_ سینا مقصودی پور

ارسال یک پاسخ

لطفا دیدگاه خود را وارد کنید!
لطفا نام خود را در اینجا وارد کنید